فاطمه ابتکار: هر حرکتی را باید در بستر تاریخی خود مورد تجزیه و تحلیل قرار داد:
۱۳ آبان ۱۳۵۸ ماهیتی آزادی خواهانه، ضد استبدادی و ضد استکباری داشت.
"هر چه به ۱۳ آبان نزدیکتر می‌شویم اهمیت بزرگداشت این روز بیش از پیش مشخص می‌شود؛ روزی که مبدا تحولات بزرگ نه تنها در صحنه بین‌المللی بلکه در سپهر سیاسی ایران است. همچنین روزی که به عقیده بسیاری سرمنشاء دیدگاهی شد که اینک در قوه مجریه و برخی قوای دیگر قدرت را منحصر به خود ساخته است. این جریان ریشه در تفکری دارد که آن روز مخالف جریان دانشجویان مسلمان پیرو خط امام بود و تحلیلی متفاوت از مسایل آن زمان کشور داشت. جریانی که از تکرار تجربه تلخ کودتای 28 مرداد نگران نبود و منشا مشکلات آن زمان را روسیه می‌دانست."
در واقع ۱۳ آبان مولود جریان دانشجویی روشنفکری بود که خود را پایبند به اسلام و ارزش های انقلاب می دانست، اما هم زمان و در تقابل با آن، جریانی شکل گرفت که روز به روز فاصله خود را با جامعه، خط امام و ارزش های انقلاب آشکارتر کرد و در سال های بعد با اصل مردم سالاری در نظام جمهوری اسلامی به تقابل برخواست. ضمنا این جریان عامل انقلاب فرهنگی بود.
واقعه ۱۳ آبان علاوه بر اینکه نقطه عطفی در معادلات بین المللی و مقابله انقلاب اسلامی با هر گونه سلطه و دخالت بیگانگان در کشور بود، سرآغاز جدایی دو جریان فکری در داخل نیز شد که امروز به اوج تقابل با یکدیگر رسیده اند.
رویداد ۱۳ آبان ۱۳۵۸ ماهیتی آزادی خواهانه، ضد استبدادی و ضد استکباری داشت که به خصوص امروز ضرورت دارد مورد تجزیه و تحلیل و شناخت دقیق قرار گیرد، به ویژه اینکه سران دانشجویان مسلمان پیرو خط امام اینک در کنج عزلت و یا اسارت و مخالفان در راس قدرت اجرایی قرار گرفته اند.
امروز دستگاه اجرایی کشور برای برقراری رابطه با آمریکا اقدام کرده و عملا وارد فاز مذاکره شده است. چگونگی این اقدام البته از نظر برخی اصولگرایان، همراه نوعی ذوق زدگی بوده و از نظر برخی دیگر مورد انکار کامل قرار گرفت. دولت نیز آن را مورد تایید قرار داد.
سال های گذشته وقتی به این ایام می رسیدم - چه در این وبلاگ و چه در سخنرانی های متعددم به این مناسبت - بارها بر این نکته تاکید می کردم که باید هر حرکتی را در بستر تاریخی خودش مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. حالا امسال پس از تجربیات انتخابات گذشته شاید برای مخاطبینم این جمله جان و معنای تازه ای گرفته باشد.
جریان دانشجویان مسلمان پیرو خط امام در سال ۱۳۵۸ به خاطر احساس خطر نسبت به تکرار وقایع تاریخی مانند کودتا به تسخیر سفارت آمریکا - که به نظر می رسید مرکز فرماندهی دسیسه ها باشد - اقدام کرد؛ در سال ۱۳۷۶ برای دمیدن روح اصلاحات بر روند پیشرفت کشور وارد عرصه انتخابات و نظام اجرایی شد و اکنون در حالی متهم به نقش داشتن در یک باصطلاح انقلاب مخملی است که همچنان به عهد خویش برای سربلندی کشور وفادار مانده و از حامیان جریان سبزی است که هواداران بی شماری در میان ملت دارد.
برای دانشجویان مسلمان پیرو خط امام امروز هم حفظ استقلال و عزت ملی و مقابله با وادادگی، اصل است. این اصل، رابطه ای متقابل و علت و معلولی با آزادی دارد. آزادی مقدمه استقلال و استقلال لازمه آزادی است.
۱۳ آبان ۱۳۵۸ ماهیتی آزادی خواهانه، ضد استبدادی و ضد استکباری داشت.
"هر چه به ۱۳ آبان نزدیکتر می‌شویم اهمیت بزرگداشت این روز بیش از پیش مشخص می‌شود؛ روزی که مبدا تحولات بزرگ نه تنها در صحنه بین‌المللی بلکه در سپهر سیاسی ایران است. همچنین روزی که به عقیده بسیاری سرمنشاء دیدگاهی شد که اینک در قوه مجریه و برخی قوای دیگر قدرت را منحصر به خود ساخته است. این جریان ریشه در تفکری دارد که آن روز مخالف جریان دانشجویان مسلمان پیرو خط امام بود و تحلیلی متفاوت از مسایل آن زمان کشور داشت. جریانی که از تکرار تجربه تلخ کودتای 28 مرداد نگران نبود و منشا مشکلات آن زمان را روسیه می‌دانست."در واقع ۱۳ آبان مولود جریان دانشجویی روشنفکری بود که خود را پایبند به اسلام و ارزش های انقلاب می دانست، اما هم زمان و در تقابل با آن، جریانی شکل گرفت که روز به روز فاصله خود را با جامعه، خط امام و ارزش های انقلاب آشکارتر کرد و در سال های بعد با اصل مردم سالاری در نظام جمهوری اسلامی به تقابل برخواست. ضمنا این جریان عامل انقلاب فرهنگی بود.
واقعه ۱۳ آبان علاوه بر اینکه نقطه عطفی در معادلات بین المللی و مقابله انقلاب اسلامی با هر گونه سلطه و دخالت بیگانگان در کشور بود، سرآغاز جدایی دو جریان فکری در داخل نیز شد که امروز به اوج تقابل با یکدیگر رسیده اند.
رویداد ۱۳ آبان ۱۳۵۸ ماهیتی آزادی خواهانه، ضد استبدادی و ضد استکباری داشت که به خصوص امروز ضرورت دارد مورد تجزیه و تحلیل و شناخت دقیق قرار گیرد، به ویژه اینکه سران دانشجویان مسلمان پیرو خط امام اینک در کنج عزلت و یا اسارت و مخالفان در راس قدرت اجرایی قرار گرفته اند.
امروز دستگاه اجرایی کشور برای برقراری رابطه با آمریکا اقدام کرده و عملا وارد فاز مذاکره شده است. چگونگی این اقدام البته از نظر برخی اصولگرایان، همراه نوعی ذوق زدگی بوده و از نظر برخی دیگر مورد انکار کامل قرار گرفت. دولت نیز آن را مورد تایید قرار داد.
سال های گذشته وقتی به این ایام می رسیدم - چه در این وبلاگ و چه در سخنرانی های متعددم به این مناسبت - بارها بر این نکته تاکید می کردم که باید هر حرکتی را در بستر تاریخی خودش مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. حالا امسال پس از تجربیات انتخابات گذشته شاید برای مخاطبینم این جمله جان و معنای تازه ای گرفته باشد.
جریان دانشجویان مسلمان پیرو خط امام در سال ۱۳۵۸ به خاطر احساس خطر نسبت به تکرار وقایع تاریخی مانند کودتا به تسخیر سفارت آمریکا - که به نظر می رسید مرکز فرماندهی دسیسه ها باشد - اقدام کرد؛ در سال ۱۳۷۶ برای دمیدن روح اصلاحات بر روند پیشرفت کشور وارد عرصه انتخابات و نظام اجرایی شد و اکنون در حالی متهم به نقش داشتن در یک باصطلاح انقلاب مخملی است که همچنان به عهد خویش برای سربلندی کشور وفادار مانده و از حامیان جریان سبزی است که هواداران بی شماری در میان ملت دارد.
برای دانشجویان مسلمان پیرو خط امام امروز هم حفظ استقلال و عزت ملی و مقابله با وادادگی، اصل است. این اصل، رابطه ای متقابل و علت و معلولی با آزادی دارد. آزادی مقدمه استقلال و استقلال لازمه آزادی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر