پرسشهای بی پاسخ ماندهء مادر شهید سهراب اعرابی
براي كسي كه به دنبال رگه هاي زنده جنبش زنان مي گردد، پروين فهيمي نشانه اي است از تغيير. زني كه نيروي مادري و حق خواهي از خون فرزند او را به مبارزي نا آرام و چهره اي ملي تبديل كرده است. هفته پيش فرصتي دست داد او را كه مادر سهراب اعرابي است ببينم. پروين از مدت ها قبل فعاليت مدني داشته است اما شهادت سهراب از او شيرزني ساخته است كه نه تنها مادران جانباختگان بلكه همه زنان درگير در مبارزه براي دمكراسي از او روحيه مي گيرند. با پروين سفري كوتاه داشتم به گذشته زندگي اش با سهراب، روايت هايش از روزهاي انتظار، فاجعه شنيدن خبر شهادت فرزند و حضور در قطعه ۲۵۷ بهشت زهرا، جايي كه به قول پروين همه بچه ها كنار هم آرميده اند و او در آنجا سهراب و بقيه بچه ها را به ندا سپرده است، مي پرسم "چرا ندا؟" بسادگي جواب مي دهد "چون از بقيه بچه ها بزرگتر است".
پروين به راحتي مي تواند هر كنشگري را درگير خود كند. اين روزها با او سفر مي كنم و هر بار گوشه اي از آنچه در دوربينم ثبت مي كنم به شما نشان خواهم داد. اين بار من توانستم درد او را ببينم، دردي كه بخشي از آن را در اين فيلم به چهار قسمت تقسيم كرده ام:
قسمت I - مدت ۲ دقیقه
دانلود اینجا فرمت mp4
قسمت II - مدت ۴.۵ دقیقه
دانلوذ اینجا فرمت mp4
قسمت III - مدت ۴.۵ دقیقه
دانلود اینجا فرمت mp4
قسمت چهارم مدت - ۳ دقیقه
دانلود اینجا فرمت mp4
جهت دانلود بر روی عکسها کلیک کنید
I
II
III
IV
نمایش کل مصاحبه در یک ویدئو با کیفیت بالا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر