حجت الاسلام نقویان: برخی افراد با ایجاد جار و جنجال خود را نماینده جمع می شمارند

واكنش جالب سخنران مشهور به یك نامه تهدیدآمیز در یزد:
تا چه زمانی باید به جنجال آفرینان بی منطق و بی تحمل میدان داد؟

. ادامه راه سبز(ارس): اقدام برخی حامیان افراطی دولت در ارائه نامه تهدیدآمیز به حجت الاسلام نقویان، با واكنش وی مواجه شد و این سخنران اهل ذوق و فرهنگ از نویسنده نامه خواست دست كم با ارائه شماره تلفن، امكان گفت وگو را فراهم كند.

به گزارش خبرنگار "آینده" حجت الاسلام ناصر نقویان، كه دیروز در مجلسی واقع در خیابان شهید رجایی یزد سخن می گفت، از نگارش نامه ای تند به خود خبر داد كه در آن فردی گمنام بدون رعایت ادب میزبانی، از وی خواسته بود تا «مختصر آبروی خود را با انتقاد از رییس دولت از بین نبرد» (!)

وبلاگ محلی بهارنو در این زمینه نوشت: سخنان نقویان به گونه ای بود كه ضمن تعریف از اقدامات مفید دولت، برخی انتقادات را به صورت ملایم مطرح كرده بود. اما گویا آستانه تحمل برخی افراد افراطی به حدی پایین است كه حتی تحمل شنیدن چنین انتقاد ملایمی را از آقای نقویان ندارد.

حجت الاسلام نقویان در سخنانش با یادآوری این نكته كه من خود دلسوز انقلاب هستم، ضمن تجلیل از خانواده شهدا و خدمتگزاران، طرح انتقاد از برخی رفتارها و عملكردها را ضروری دانست. وی از فردی كه نامه مزبور را نوشته بود خواست تا شجاع باشد و با درج نام و تلفن خود امكان گفت و گو را فراهم كند.

نقویان در ادامه سخنان خود با تقبیح افراطی گری گفت: در ابتدای انقلاب، فردی در هنگام تكبیر نماز گفته بود: الله اكبر ، خمینی رهبر ، هنگامی كه فردی به او گفته بود جای این شعار در نماز نیست، وی با موضعی تقابلی با ضد ولایت فقیه خواندن فردی كه او را راهنمایی كرده بود، در نماز بعدی هنگام تكبیر گفته بود: الله اكبر، خمینی رهبر، مرگ بر ضد ولایت فقیه.

این وبلاگ در ادامه می نویسد: این واقعیت جامعه ماست كه برخی افراد با ایجاد جار و جنجال خود را نماینده جمع می شمارند و با شیوه های گوناگون بیانیه نویسی گمنام، به نام جمعی از فلان جمعیت و جمعی از فلان قشر و .... و به اتهام و افترا پراكنی می پردازند و با شیوه های خشن و سفسطه و تهمت پراكنی ، راه را بر طرح انتقادهای مشفقانه می بندند.

به راستی تا چه زمانی باید به جنجال آفرینان بی منطق و بی تحمل میدان داد و آبرو و حیثیت مردم و نخبگان و شخصیت های گوناگون را در معرض چنین رفتار نابخردانه قربانی كرد؟ چرا باید آستانه ی تحمل ما به قدری پایین بیاید و جامعه ای كه روزی در آن نوای دلنشین «زنده باد مخالف من» سر داده شد ، اینك تحمل شنیدن سخن یك موافق را هم نداشته باشد ؟!